Stiefbeen en zoon

Na een wandeling in de regen van 16km gearriveerd in Pontecesures. Bed opgemaakt en op zoek naar iets te eten. Alles was dicht behalve een " medieval tavern" Mesa de Pedra. Het was niet meer dan een klein achtertuintje, vol met rotzooi. Ik liep onmiddellijk door, moest toch nog geld opnemen. In het dorp was niets open en die stone table liet me niet los: wat zou je daar nou kunnen eten? Ik besloot terug te gaan. Voorzichtig deed ik een stap naar voren, een man leunend tegen een houten schuurtje nam me op. "Are you open?" Vroeg ik. Hij knikte. Ik kon niet meer terug.

Ik vroeg om een glas wijn, even later zette hij een smalle fles "real Galician white wine" voor me neer met een limonadeglas. " you drink one glass, you drink everything, its oke". De wijn was heerlijk, beetje zoet friszoals de druiven die ik had gegeten. "I have Galician soup" dat lustte ik ook wel, maar er stond nog iets op mn verlanglijstje. Ik zag overal "Peppers van Padron", daar was ik zo benieuwd naar. Hij legde een geplastificeerd vel neer waar ze op stonden, ja die!

De soep was heerlijk, koolsoep proefde ik en de jalapenos...er waren er nog een paar over, die deed hij tussen een stuk stokbrood voor morgen onderweg.

Ik heb de beste maaltijd sofar in Spanje gegeten vanavond, gaf hem een hand en bedankte hem, nadat ik 10e betaald had.